Συνέπειες του καπνίσματος στους πνεύμονες

Συνέπειες του καπνίσματος στους πνεύμονες
Οι πρώην καπνιστές συχνά μπαίνουν σε πειρασμό βλέποντας άλλους να καπνίζουν. Η συνεύρεση με έναν συγκεκριμένο φίλο και βλέποντας τον να καπνίζει μπορεί να προκαλέσει ώθηση για τσιγάρο ιδίως αν είχατε καιρό να βρεθείτε μαζί του από τότε που το κόψατε. Γενικά κάθε εμπειρία από τη στιγμή που το κόψετε που επαναλαμβάνεται για πρώτη φορά, θα οδηγήσει σε σκέψη για τσιγάρο.
Άλλος παράγοντας βλέποντας έναν καπνιστή είναι η τάση του πρώην καπνιστή να φαντασιώνεται για το πόσο ωραίο πρέπει να είναι το τσιγάρο γι' αυτόν εκείνη τη στιγμή. Ένας αποδοτικός τρόπος για αντιμετώπιση της κατάστασης είναι να προσέξετε καλά τον καπνιστή να καπνίζει ένα τσιγάρο, και αφού τελειώσει να περιμένετε μερικά λεπτά για να ανάψει το επόμενο και το μεθεπόμενο. Σύντομα θα αντιληφθείτε ότι καπνίζουν με έναν τρόπο που δε θέλετε και το πιο πιθανό να μην το θέλουν και οι ίδιοι. Άλλα αυτοί δεν έχουν επιλογή, ενώ εσείς έχετε. Παρακάτω συνάπτω μια επιστολή που αναφέρεται σε αυτό το θέμα.
Μια επίδειξη που εκτελώ στα σεμινάριά μου είναι μια εύκολη μικρή κατασκευή φτιαγμένο από διαφανές αδειανό μπουκάλι απορρυπαντικού πιάτων. Αφαιρώ ένα μικρό κομμάτι πλαστικού στο στόμιο και εισάγω εκεί ένα τσιγάρο. Η εξομοίωση γίνεται για να δείξει πόσος καπνός εισάγεται στα πνευμόνια του καπνιστή όταν εισπνέει και πόσος βγαίνει όταν εκπνέει. Οι καπνιστές νομίζουν ότι όταν εκπνέουν τον καπνό, το μεγαλύτερο μέρος βγαίνει και πάλι. Αλλά στην πράξη από τα σωματίδια του καπνού ένα μικρό μόνο μέρος (περίπου 10%) βγαίνει με την εκπνοή! Στην επίδειξη χρησιμοποιώ τσιγάρα που μου δίνει το κοινό, για να μη νομίζει κανείς ότι κάνω κάποιο κόλπο. Η παρακάτω επιστολή είναι για αποφοίτους που είδαν την επίδειξη, αλλά οι αρχές ισχύουν και γι' αυτούς που δεν την είδαν. Το να βλέπεις το κάπνισμα όπως ακριβώς είναι πραγματικά ελαχιστοποιεί τον πειρασμό ακόμα και για μια τζούρα.
Το κείμενο είναι το ακόλουθο:
Όποτε βλέπετε ένα άνθρωπο να καπνίζει, πάντα να θυμόσαστε το πείραμα με το πλαστικό μπουκάλι που είδατε την πρώτη μέρα του σεμιναρίου. Δημιουργείστε μια ζωντανή εικόνα στο μυαλό με όλο τον καπνό που μπαίνει στο μπουκάλι αλλά δε βγαίνει. Και θυμηθείτε ότι ο καπνιστής δεν θα καπνίσει μόνο ένα τσιγάρο, αλλά 20, 40 και 60 τσιγάρα την ημέρα, κάθε μέρα.
Προτείνω στους συμμετέχοντες να δημιουργήσουν αυτή τη φαντασίωση ώστε να προσπερνούν ωθήσεις για τσιγάρο. Όταν το πρότεινα σε κάποιον που το είχε κόψει για τρεις ημέρες μου είπε: «κατάλαβα, θέλεις να μου κάνεις πλύση εγκεφάλου για να μην το θέλω».
Όμως δεν θεωρώ αυτή την εικόνα εμφάνισης του καπνίσματος πλύση εγκεφάλου. Δεν εμφανίζω στον πρώην καπνιστή το κάπνισμα με κάποιο απαίσιο εφιαλτικό τρόπο. Αντίθετα του ζητώ να το δει στην πραγματική του διάσταση.
Το πείραμα με το πλαστικό μπουκάλι ρεαλιστικά δείχνει τον ίδιο τον καπνό που μπαίνει σε σχέση με τον ελάχιστο που βγαίνει από τα πνευμόνια του καπνιστή. Οι περισσότεροι καπνιστές νομίζουν ότι εκπνέουν το μεγαλύτερο μέρος του καπνού που εισπνέουν. Όμως η επίδειξη δείχνει ότι ο περισσότερος καπνός παραμένει στα πνευμόνια. Όταν προβάλετε φανταστικά αυτή την εικόνα, δεν δημιουργεί μια όμορφη εικόνα αλλά είναι ρεαλιστική.
Όταν ένας πρώην καπνιστής βλέπει κάποιον να καπνίζει, συχνά φαντάζεται πόσο μπορεί να το απολαμβάνει - τι γεύση έχει και πόσο ωραία πρέπει να τον κάνει να νιώθει. Αν και μπορεί να είναι αλήθεια ότι απολαμβάνει το συγκεκριμένο τσιγάρο, οι πιθανότητες είναι ότι μάλλον δε συμβαίνει αυτό.
Οι περισσότεροι καπνιστές απολαμβάνουν ένα πολύ μικρό ποσοστό από τα τσιγάρα που καπνίζουν. Μάλιστα συνήθως δεν έχουν και αίσθηση ότι καπνίζουν τα περισσότερα. Μερικοί το ξεχνούν από συνήθεια αλλά σχεδόν όλοι καπνίζουν αναγκαστικά ώστε να αποφεύγουν τα συμπτώματα στέρησης από την μείωση του επιπέδου νικοτίνης στο αίμα. Το τσιγάρο μπορεί να το νιώθουν απαίσιο, αλλά πρέπει να το καπνίσουν. Στη μεγάλη πλειοψηφία τους οι καπνιστές είναι εξαρτημένοι, και πρέπει να καπνίζουν έναν συγκεκριμένο αριθμό τσιγάρων για να διατηρούν σταθερή τη συγκέντρωση νικοτίνης στο αίμα άσχετα αν τους αρέσει ή όχι.
Μην φαντασιώνετε τα τσιγάρα. Πάντα να κρατάτε μια καθαρή, αντικειμενική εικόνα του πώς θα ήταν ξανά να επιστρέφατε στο κάπνισμα. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι αν υποτροπιάζατε στο κάπνισμα, θα ήσασταν πλέον υπό τον έλεγχο μιας εξαιρετικά εθιστικής ουσίας. Θα δαπανούσατε χιλιάδες ευρώ για χιλιάδες τσιγάρα. Θα μυρίζατε σαν τασάκι και θα ήσασταν απαράδεκτοι από συγγενείς και πολλούς φίλους. Θα εισπνέατε χιλιάδες δηλητήρια με κάθε τζούρα που θα εξαφάνιζαν την αντοχή και την υγεία σας και πολύ πιθανά τη ζωή σας.
Αντιληφθείτε όλες τις συνέπειες του καπνίσματος, Τότε, βλέποντας ένα καπνιστή θα αισθάνεστε οίκτο παρά ζήλια. Αντιληφθείτε η ζωή που ζει σε σχέση με τη απλούστερη, πιο χαρούμενη και υγιέστερη που έχετε εσείς από τότε που ελευθερωθήκατε από την εξάρτησή της. Αντιληφθείτε όλα αυτά και ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ ΑΛΛΗ ΤΖΟΥΡΑ!
Η ε πίδειξη με το πλαστικό μπουκάλι
Έτσι φαίνεται το διαφανές μπουκάλι ύστερα από 10 τσιγάρα. Συνήθως από το μπουκάλι βγαίνει τεράστια ποσότητα καπνού, το δωμάτιο συχνά βρωμάει μόνο με ένα τσιγάρο. Αν δείτε το στόμιο, είναι συμπαγές καφέ από την πίσσα. Το μπουκάλι αυτό το χρησιμοποίησα για 300-400 τσιγάρα. Μπορεί να φαίνονται πολλά αλλά οι περισσότεροι τα καπνίζουν σε μερικές δεκάδες μέρες. Ακόμα και το μπουκάλι είναι σκούρο κίτρινο, αν και αφαιρείται όλος ο καπνός όταν το ξεπιέζω επειδή στο εσωτερικό είναι ξηρό. Αντίθετα οι πνεύμονες είναι υγροί και σαν σφουγγάρι, και κατακρατούν σχεδόν όλη την πίσσα από κάθε τσιγάρο. Στην κυριολεξία το 90% της πίσσας που εισπνέεται κατακρατείται, και ο καπνιστής με την εκπνοή αφαιρεί μόνο το 10% του καπνού.
Ο καπνός έχει θολώσει το μπουκάλι ύστερα από μερικά τσιγάρα. Από δω φαίνεται και πόσο χρωματίζονται από την πίσσα τα πνευμόνια των καπνιστών. Οι καπνιστές κατακρατούν στα πνευμόνια όχι μόνο μερικές δεκάδες τσιγάρα αλλά χιλιάδες κατά τη διάρκεια της πιο σύντομής ζωής τους. Αυτή η κατακράτηση ουσιών δεν είναι μόνο αντιαισθητική, αλλά φονική.

Παραπάνω: Φωτογραφία από πνεύμονα μη καπνιστή κάτοικο μεγάλης πόλης. Προσέξτε τις μαύρες κουκίδες από το νέφος της ατμόσφαιρας. Συγκρίνετε με τον παρακάτω:

Πνευμόνι καπνιστή με καρκίνο του πνεύμονα. Η άσπρη περιοχή είναι το καρκίνωμα που τον σκότωσε, ενώ η μαύρη είναι το αποτέλεσμα της πίσσας που αποθηκεύεται με κάθε τσιγάρο στα πνευμόνια.
Για να δώσουμε άλλη οπτική γωνία για το πόση πίσσα μαζεύεται στα πνευμόνια, δείτε παρακάτω ένα μηχάνημα καπνίσματος σε εργαστήριο.

Αυτό το μηχάνημα καπνίζει 2000 τσιγάρα την ημέρα, αντιγράφοντας και τους τρόπους εισπνοής τσιγάρου ενός ανθρώπου ώστε να μελετήσει την ποσότητα πίσσας που μαζεύεται. Σε μια μέρα μέσα, συγκεντρώνει την πίσσα που δείχνει η παρακάτω φωτογραφία:

Το περιεχόμενο του παραπάνω μπουκαλιού συγκεντρώθηκε από 2000 τσιγάρα. Σε αραιωμένη μορφή (και όχι συμπυκνωμένη όπως γίνεται συχνά σε άλλα χημικά) αν αυτή η πίσσα απλωθεί με πινέλο πάνω στο δέρμα ποντικιών, το 60% αναπτύσσει καρκίνο του δέρματος μέσα σε ένα χρόνο.

Άλλες χημικές ουσίες που απαγορεύονται για ανθρώπινη κατανάλωση, αποσύρονται αν σε παρόμοια πειράματα προκαλούν καρκίνο σε ποσοστό 5% ή και λιγότερο. Αλλά η πίσσα από τα τσιγάρα περιέχει τις πιο καρκινογόνες ουσίες που γνωρίζει η επιστήμη. Σκεφτείτε το όταν βλέπετε ανθρώπους να καπνίζουν και να εκπνέουν μόνο το 10% της πίσσας που εισπνέουν. Ότι τα χημικά αυτά όχι μονο μαζεύονται στα πνευμόνια, αλλά οι καπνιστές τα εμποτίζουν και στα χείλη, γλώσσα, λάρυγγα. Μέρος καταπίνεται και εμποτίζει τον οισοφάγο και το πεπτικό σύστημα. Σε όλες αυτές τις περιοχές οι καπνιστές έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα να εμφανίσουν καρκίνο.
Τώρα που ξέρετε πως φαίνεται σε μεγάλη κλίμακα, ας δούμε τι γίνεται σε μικροσκοπική κλίμακα στα πνευμόνια από το κάπνισμα.